مقدمه: تعداد زیادی از بیماران مبتلا به اختلال ناهماهنگی مقعدی - راست روده ای(Anorectal dyssynergia)  به درمان های معمول یبوست پاسخ نمی دهند. به تازگی مطالعاتی در زمینه تاثیر بیوفیدبک روی بیماران مبتلا به اختلال دفع ناهماهنگ انجام شده است؛ برآن شدیم تا مقایسه ای بین تاثیر بیوفیدبک و آموزش دفع بالون در بهبودی بیماران انجام دهیم.روش ها: به طور تصادفی 65 بیمار به دو گروه بیوفیدبک و آموزش دفع بالون تقسیم شدند. علایم یبوست و میزان رضایت و تست زمان و حجم دفع بالون در دو گروه مقایسه گردید.یافته ها: در هر دو گروه، علایم یبوست نسبت به قبل از درمان کاهش یافت، ولی اختلافی به نفع بیوفیدبک مشاهده شد. در مورد دو معیار اساسی تخلیه ناکامل و نیاز به استفاده از دست برای انجام دفع، وضعیت در گروه آموزشی با بالون نسبت به قبل از درمان تغییری ننمود. از نظر شاخص های اندازه گیری شده با بالون در بیماران، یعنی زمان لازم برای بیرون راندن بالون پر شده و حداکثر حجم بالون پر شده که بیمار می توانست آن را دفع کند نیز گروه بیوفیدبک نتایج بهتری نشان داد. 78 درصد کل بیماران پس از درمان رضایت تا حدودی و یا رضایت کامل داشتند و تفاوتی بین دو گروه در این خصوص مشاهده نشد.نتیجه گیری: بیوفیدبک در بیماران مبتلا به اختلال ناهماهنگی مقعدی - راست روده ای (Anorectal dyssynergia)  از آموزش به وسیله بالون موثرتر است و باعث تغییرات واضحی در شاخص های کمی و کیفی می شود.

مقدمه: ناهنجاری های مقعد و راست روده یا مقعد بسته یکی از شایع ترین مشکلات جراحی اطفال بوده و ناهنجاری های همراه در آنها نیز از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است زیرا با تشخیص به موقع و درمان مناسب می توان از پیشرفت ناهنجاری جلوگیری و میزان باز توانی کودک را بالا برد. این ناهنجاری ها در بیش از 50% بیماران با مقعد بسته نوع بالا و در 25% بیماران مقعد بسته نوع پایین گزارش شده است (1). در یک بیمار ممکن است یک یا چند نوع ناهنجاری همراه وجود داشته باشند (مثلا ناهنجاری های مری، دستگاه ادراری ـ تناسلی، ستون فقرات، قلب و…) که در بین آنها ناهنجاری های ستون فقرات ساکرال اهمیت زیادی در پیش بینی عملکرد بعدی دستگاه ادراری و گوارشی، دارا می باشد. درک این موضوع که کدام ناهنجاریها از شیوع بالاتری برخوردار است، به پزشک کمک می کند که مسیر تشخیصی و درمانی صحیح را انتخاب کند.روش کار: این مطالعه توصیفی برای تعیین میزان شیوع و انواع ناهنجاری های همراه در 64 کودک با مقعد بسته که در سالهای 1374-1377 در بخش کودکان بیمارستان دکتر شیخ بستری و عمل به مدت 7-4 سال پیگیری شده اند، انجام گردید. تمام داده ها به کمک نرم افزار SPSS تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و از تست کای اسکوئر به عنوان تست آماری استفاده شد. یافته ها: 50% بیماران مورد مطالعه، ناهنجاری همراه داشتند که شیوع آنها در دستگاه ها و اعضای مختلف به شرح زیر بود. ناهنجاری های دستگاه ادراری تناسلی 31.2%، دستگاه عضلانی ـ اسکلتی 18.6%، دستگاه گوارشی 14%، قلبی عروقی و بینایی هر کدام 6.2%، بافت نرم و جمجمعه هر کدام 3.1%و فقدان ریه راست 1.5%.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه در مقایسه با مطالعات منتشر شده قبلی، تفاوت قابل ملاحظه ای را نشان نداده است.

در طی سه ماه در سال 1379 تعداد 7 راس گاو دچار تنگی راست روده (Rectal Stricture) شدند. سن مبتلایان بین 12 تا 48 ماه و دامهای ماده از نظر تولید مثلی وضعیت هایی همچون غیر آبستن (یک راس) تازه کل خورده (یک راس)، آبستن 4 تا 5 ماهه (دو راس)، آبستن سنگین (یک راس) و 48 ساعت بعد از زایمان (دو راس) را داشتند و دام نر جهت پرواربندی در حدود یک هفته قبل به دامداری آورده شده بود. بیماران از هفت دامداری مختلف با جمعیت های دامی بین 3 تا 65 راس در هفت روستای متفاوت از حومه ورامین بودند. در سابقه دامهای بیمار درجاتی از کاهش اشتها تا بی اشتهایی، یبوست، اسهال خونی، مدفوع خونی به رنگ روشن و مدفوع خونی به رنگ تیره و زورپیچ وجود داشت. در کالبدگشایی یکی از گاوهای بیمار در حفره صدری و حفره بطنی (پیش معده ها و شیردان) ضایعه قابل توجهی مشاهده نشد. در روده کوچک بخصوص ایلئوم التهاب و خونریزی وجود داشت. در روده بزرگ خونریزی دیده می شد و جدار آن ضخیم و دارای غشا کاذب بود که بویژه در راست روده در حدود 10 سانتی متر به مقعد این ضایعه کاملا قابل توجه بود. از دو راس گاو بیمار نمونه مدفوع به آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارسال شد که پس از کشت و انجام آزمایشات مختلف سالمونلا دابلین از نمونه ها جدا گردید. با توجه به منابع موجود این اولین گزارش از بروز تنگی راست روده در گاو در اثر سالمونلا دابلین می باشد.

زمینه و هدف: بیمارانی که تحت عمل جراحی آنال قرار می گیرند، پس از عمل و در دوران نقاهت، از عوارضی چون درد و اجابت مزاج دردناک شکایت دارند. دیلتیازم موضعی که با انسداد کانال های کلسیمی فیبرهای عضلات صاف، فشار اسفنکترآنال را می کاهد، احتمالا در کنترل دردهای یاد شده موثر است. این مطالعه بر آن است که اثر تجویز موضعی دیلتیازم را بر کنترل شکایات بیماران بعد از عمل جراحی آنال بررسی نماید.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی به صورت دو سوکور، در جمعیت بیمارانی که تحت عمل جراحی آنال قرار گرفته بودند، انجام گرفت. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه دارو و دارونما تقسیم شدند. در هر دو گروه از ژل حاوی دیلتیازم یا ژل به عنوان دارونما، دو بار در روز و هر بار به اندازه یک اینچ در موضع جراحی استفاده می شد و همه بیماران دو بار بعد از عمل جراحی - یک بار در روز دوم و یک بار نیز در روز هفتم - برای ثبت شکایات ویزیت شدند.یافته ها: درد بیماران و درد هنگام اجابت مزاج بیماران در روز دوم پس از عمل در گروه دارو نسبت به گروه دارونما کاهش معنی داری را نشان داد. درد در کلیه افراد گروه دارو، هفت روز پس از عمل جراحی کاملا برطرف شده بود، در حالی که در گروه دارونما در روز هفتم، 13% بیماران هنوز از درد شکایت داشتند. در بیماران تحت درمان با دیلتیازم موضعی عارضه ناخواسته ای گزارش نشد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده از این تحقیق، ژل دیلتیازم 2% بر کاهش درد و درد موقع اجابت مزاج پس از جراحی های آنال با تکنیک جراحی استاندارد، کاملا موثر است. 

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش ذهن آگاهی بر رفتارهای سازشی و ناهماهنگی شناختی نوجوانان دختر دچار اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی گروههای ناهمسان با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه اول است که به اختلال نافرمانی مقابله ای مبتلا می باشند. تعداد 40 نوجوان که بر اساس پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4)، ابتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای در آنها تایید شده بود به روش در دسترس انتخاب شده و دو گروه آزمایش و کنترل جی گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس DARQ (برانگیختگی ناهماهنگی و کاهش ناهماهنگی شناختی) هارمون-جونز و مقیاس رفتار سازشی لمبرت و همکاران استفاده شده است. گروه آزمایش به صورت گروهی و طی 10 جلسه 90 دقیقه ای در برنامه ی آموزشی شرکت کردند و برنامه آموزشی توسط محقق اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده شده است. یافته های به دست مده نشان می دهد آموزش ذهن آگاهی موجب بهبود رفتارهای سازشی افراد نمونه شده و برانگیختگی آنها را کاهش می دهد. اما تاثیر معناداری بر ناهماهنگی شناختی نداشته است.

مقدمه: ارزیابی و درمان اجسام خارجی در رکتوم نیازمند معاینه و شرح حال دقیق می باشد. موارد بیماری که در اثر فروبردن اجسام خارجی بداخل رکتوم و رکتوسیگموئید گزارش شده است اغلب بعلت، تجاوزات جنسی، اقدام شخصی جهت ارضای جنسی و فرورفتن اتفاقی بوده است.معرفی بیمار: در این گزارش بیماری 49 ساله مذکر معرفی می گردد که به علت فرو بردن یک بطری پلاستیکی جهت ارضای جنسی و گیر کردن آن در رکتوسیگموئید به بخش اورژانس مراجعه نموده بود. در معاینه توشه رکتال بطری و جسم خارجی لمس نگردید و در لمس شکم ناحیه هیپوگاستریک ترجیحا چپ تندرنس ملموس بود و در گرافی شکم، تصویر بطری پلاستیکی در رکتوسیگموئید و رویت هوا داخل آن و قالب بطری تشخیص داده شد. تلاش جهت خارج کردن آن از طریق مقعد بعلت بالا بودن و بزرگ بودن بطری مقدور نشد و رکتوسیگموئیدوسکوپی موفق نبوده و صرفا در نواحی فوقانی رکتوم هیپرمی شدید مخاطی مشهود و در ناحیه سیگموئید کف بطری مشاهده شد. لذا بیمار لاپاراتومی شده و بطری از طریق سیگموئید و برش روی آن خارج گردید.نتیجه نهایی: در موارد جسم گیر کرده در رکتوم اجسام اغلب با کمک وسایل و از طریق مقعد خارج می شوند. در موارد نادر و اجسام گیر کرده بزرگ در نواحی فوقانی رکتوم و رکتوسیگموئید خصوصا اگر ماهیت اجسام فوق سخت و انعطاف اندکی داشته باشند و قدرت مانور جراح با وسایل جهت خروج آنها اندک و یا مقدور نباشد و احتمال نکروز مخاطی نیز برود، از نظر درمانی معضل بوده و نیاز به لاپاراتومی جهت خروج آنها لازم می شود.

زمینه و هدف: سوختگی عمقی ناحیه پرینه به تنهایی نادر می باشد و در مجموعه سوختگی سطح وسیعی از بدن معمولا دیده می شود و تمام علل سوختگی اعم از حرارتی، شیمیایی و الکتریکی دخالت دارند. درمان اغلب موارد محافظه کارانه بوده و دخالت جراحی به ندرت لازم می شود. اما سوختگی ایزوله و عمقی ناحیه پرینه در موارد خاصی از حالت وقوع مثل افتادن داخل ظرف حاوی مواد سوزاننده، تنور و نشستن روی اگزوز وسیله نقلیه گزارش شده اما اختلال عملکرد اسفنکر مقعدی به دنبال اسکار حلقوی سوختگی اطراف مقعد گزارش نشده است. هدف ما توجه به موارد خاص وقوع سوختگی ایزوله پرینه و عوارض آن است. معرفی بیمار: یک پسر بچه 12 ساله افغانی که در سن 6 ماهگی دچار سوختگی ناحیه پرینه ناشی از افتادن داخل دیگ آب جوش شده که با درمان محافظه کارانه مراقبت شده و از زمانی که والدین او به یاد دارند بی اختیاری مدفوع داشته و در معاینه هم اسکار دورتادوری مقعد و عدم تونیسیته اسفنکتر وجود داشته که با درمان جراحی ریلیز اسکار و گرافت پوستی تون اسفنکتر تدریجا برگشت نمود. نتیجه گیری: در وقوع موارد خاص سوختگی پرینه که آسیب عمقی و ایزوله دیده می شود. درمان کنزرواتیو و جوش خوردن خود به خودی با ایجاد اسکار احتمال اختلال در عملکرد اسفنکتر مقعدی و بی اختیاری مدفوع که از نظر جسمی، روانی و اجتماعی به ویژه در اطفال ناتوان کننده است وجود دارد، با درمان به موقع و مناسب می توان از این عوارض جلوگیری کرد.